क्षितीज आणि घर.....

क्षितिजाला पकडण्यासाठी, मी धाव धाव धावलो
मुक्काम तर आलाच नाही, पण घरही हरवून बसलो

दमलो भागलो थकलो, पण तरीही नाही थांबलो
अनेक गावं, अनेक रस्ते, तुडवतंच मी रहिलो

मनात एकदा विचार आला, कशासाठी धावलो?
धावून धावून शेवटी मी जिंकलो का हरलो?

एकच क्षण विचार करत, होतो तिथे थांबलो
दुसर्‍या क्षणी मत्र, पुन्हा जीवाच्या आकांताने धावलो

क्षितीज मिळत नाही म्हणून, कुणी धावायचं थांबतं का?
घर मागे राहिलं म्हणून कोणी थांबायचं म्हणतं का?

मी परतलो नाही म्हणून, घर माझं रडलं.
मझ्याकडे पहून मात्र क्षितीज छद्मी हसलं.